Het ontwerp voor deze hamam in Hengelo was een zoektocht naar het laten samensmelten van twee culturen. De opdrachtgever van Turkse komaf wilde een oosterse wellness realiseren voor een breed publiek. Een plek die onherroepelijk Turks is, maar voor de westerse bezoeker niet ‘vreemd’ aanvoelt.
Interessant aan de opgave was het onderzoeken van de verschillen en overeenkomsten tussen culturen, niet alleen in vormgeving maar zeker ook in gebruik. Een belangrijk element van een hamam is bijvoorbeeld de verwarmde zeshoekige buiksteen, gelegen onder een koepel in het hart van de hamam. Op deze buiksteen liggen de bezoekers te ontspannen, overgieten zij zichzelf met water en worden ze gescrubd door het hamam-personeel. Rekening houdend met de westerse bezoeker die iets meer privacy gewend is, is de buiksteen enigszins getransformeerd. De zeshoekige buiksteen heeft plaatsgemaakt voor een vierkante variant die subtiel in segmenten is verdeeld door gootjes die het water afvoeren. Voor de scrub-behandelingen zijn aparte ruimtes gereserveerd. Uitbundig authentiek Turks tegelwerk is gecombineerd met een strakke, sobere vormgeving. De hamam heeft een sterk geometrisch lijnenspel, wat ontleend is aan de geometrische ornamentiek die veel voorkomt in oosterse culturen. (Dag)licht vormt tenslotte ook een essentieel onderdeel van een hamam, wat in dit ontwerp op verschillende manieren de ruimte binnenkomt: via ‘olifantsogen’ in de koepel, gefilterd via transparante plafonds en ‘direct’ via een groot raam waardoor je zittend in het bad de boomtoppen kan zien.  

Projectteam:
Kerem Karahisar (opdrachtgever)
Tjalling Homans en Emmy van Eijk (architecten)
Friso Bouwgroep (aannemer)

Foto’s:
Marije Weterings